3/11/10

Αλλαγή με τη Συμμετοχή

της Νίνας Σ. Διονυσίου
Ούτε μια εβδομάδα μεσολαβεί για τις δημοτικές και περιφερειακές εκλογές της 7ης Νοεμβρίου του 2010, και ΜΜΕ, μεγαλοεπιχειρηματίες, καναλάρχες, αρχηγοί κομμάτων, πολιτικά παπαγαλάκια, κολεγιόπαιδα αλλά και επίδοξοι μνηστήρες δημοτικών και περιφερειακών θρόνων μάς βομβαρδίζουν με διλήμματα. Διλήμματα εκλογικά, κομματικά, κοινωνικά, οικονομικά…..
Θα αποτελέσουν ή όχι αυτές οι εκλογές ένα crash test για την κυβέρνηση και την πολιτική που ακολουθεί; Θα είναι ή όχι τα αποτελέσματά τους μια μορφή δημοψηφίσματος για το μνημόνιο; Θα αποτελέσουν πολιτικό στοίχημα για τις μεγάλες παρατάξεις; Μπλοφάρει ή όχι ο πρωθυπουργός; Έχουμε πολιτική αστάθεια ή κάποιοι προσπαθούν να τη δημιουργήσουν; Καλλικράτης ή Καποδίστριας; Πού να φανταζόταν ποτέ ο ένας από τους δύο αρχιτέκτονες του Παρθενώνα...
καθώς και ο πρώτος Κυβερνήτης της Ελλάδος ότι το όνομά τους θα συνδεόταν με την περίοδο της οικονομικής ευμάρειας του χρυσού αιώνα του Περικλή και της περιόδου ανόρθωσης της κρατικής μηχανής και της θέσπισης του νομικού πλαισίου της πολιτείας παράλληλα με την περίοδο της οικονομικής δυσχέρειας της Ελλάδας και του Δ.Ν.Τ. του 21ου αιώνα. 
Και το πολιτικό σκηνικό συνεχίζεται με τους πολιτικούς αρχηγούς και τους υποψηφίους να καλούν τον λαό να ψηφίσει, άλλοι με αυστηρά κομματικά κριτήρια, άλλοι χωρίς αυστηρά κομματικά κριτήρια, αλλά να ζητούν να καταψηφισθεί το μνημόνιο το οποίο υπερψηφίστηκε από συγκεκριμένες πολιτικές παρατάξεις, άλλοι να καλούν στοχευόμενα τους ψηφοφόρους να απέχουν απ τις κάλπες. 
Και δε φτάνει μόνο αυτό… Εκτός, από το ότι η πολιτική έχει μετατραπεί σε στείρα κομματική διαμάχη τίθεται επιπλέον και το δίλλημα της καταγωγής των υποψηφίων. Τοπικιστικός λαϊκισμός νομίζω ονομάζεται. Ο τόπος καταγωγής του δημάρχου ή περιφερειάρχη υποδηλώνει έμμεσα ποια περιοχή θα ευνοηθεί. Ποια ατομικά συμφέροντα θα εξυπηρετηθούν, που θα τροφοδοτηθούν τα κονδύλια. Μα για ποια κονδύλια μιλούν; Αυτά που θα χορηγηθούν μειωμένα ίσως και καθόλου; Και πως είναι δυνατόν σε μια χώρα που ζει με δανικά, με τους πολίτες της υπερχρεωμένους, οι δήμοι να λειτουργούν ανεξάρτητοι και ανέλεγκτοι από την κρατική μηχανή;
Τελικοί αποδέκτες όλων των παραπάνω, είμαστε εμείς, οι ακροατές των «αμερόληπτων» δελτίων ειδήσεων, οι αναγνώστες των «ανεξάρτητων» εντύπων, οι απλοί ψηφοφόροι. Και αναρωτιέμαι πόσο δύσκολο είναι να πει κανείς την αλήθεια ή αν τελικά είναι πιο εύκολο να την ανακαλύψει κανείς μόνος του…
Και εμείς οι νέοι, και οι πιο νέοι απ’ τη δική μου γενιά, που κατά βάσει στηρίζουμε τις κοινωνικές δομές της χώρας, πώς πρέπει να αντιδράσουμε; Σε μια περίοδο που η χώρα βρίσκεται σε ‘οικονομικό κώμα’, πως πρέπει να δραστηριοποιηθούμε; Σε μια περίοδο που το κράτος βρέθηκε στα πρόθυρα της χρεωκοπίας και οι πολίτες οδηγηθήκαμε βιαία και υποχρεωτικά σε αλλαγές και μεταρρυθμίσεις τι πρέπει να πράξουμε; Η νέα γενιά, η οργισμένη και θυμωμένη γενιά, που κινδυνεύει να γίνει και η αδιάφορη γενιά, η γενιά με τους ακρωτηριασμένους μισθούς, τις πιο πολύ από ποτέ περιορισμένες επαγγελματικές προοπτικές, η γενιά που πράσινη ανάπτυξη ακούει αλλά ζει σε ένα περιβάλλον επιβαρυμένο, αναπνέει ρύπους και πίνει νερό από ρυπασμένους υδροφόρους ορίζοντες,  επιβιώνει σε μια κοινωνία με κοινωνική δικαιοσύνη αλλά με ολοένα και πιο αυξημένη εγκληματικότητα, αυτή η νέα γενιά είναι η ίδια στην οποία πέφτει ο κλήρος να αλλάξει το πολιτικό σκηνικό.
Εμείς, είμαστε αυτοί που θέλουμε να πιστέψουμε ξανά στις αξίες και στους θεσμούς. Που έχουμε την ανάγκη να αποτάξουμε από πάνω μας τους δογματισμούς και τις πελατειακές σχέσεις με κόμματα και παρατάξεις. Εμείς πρέπει να πιστέψουμε στη συμμετοχή μας στις κάλπες και μ’ αυτή τη συμμετοχή να πιέσουμε ώστε οι υποσχέσεις να μην είναι κούφιες φλυαρίες, φρούδες ελπίδες και λόγια που θα έχουν εξαντληθεί την επομένη των εκλογών. Ας μη γίνουμε με την  αποχή μας συμμέτοχοι στην κατάρρευση του πολιτικού συστήματος. 
 Ας ψηφίσουμε με κριτήριο την ικανότητα και τη γνώση. Ας υποστηρίξουμε με την ψήφο μας τα πρόσωπα εκείνα που έχουν συγκεκριμένες προτάσεις, τις οποίες θα υλοποιήσουν με συγκεκριμένες στρατηγικές, σε εφικτά χρονοδιαγράμματα. Ας επιλέξουμε για τοπικούς μας άρχοντες ανθρώπους που η επαγγελματική τους πορεία έχει αποδείξει ότι μπορούν να αντιμετωπίσουν με επιτυχία καταστάσεις κρίσης, που μπορούν να διαχειριστούν τα περιορισμένα οικονομικά κονδύλια έτσι ώστε να ανακουφίσουν τον πολίτη, που έχουν μάθει να διοικούν αποτελεσματικά και που ξέρουν να διεκδικούν χρηματοδοτήσεις για την ανάπτυξη. Ας επιλέξουμε πρόσωπα, νέα, πολιτικά άφθαρτα, με ηθική ακεραιότητα, με όραμα και όρεξη για δουλειά και όχι για αρρωστημένη προσωπική προβολή.  Έτσι ώστε να  κάποτε οι δήμοι και οι περιφέρειες να καταφέρουν να αποτελέσουν παράδειγμα διαχείρισης για τα νοικοκυριά  και τις επιχειρήσεις.
Νίνα Σ. Διονυσίου
Δρ. Εδαφολόγος - Γεωπόνος

5 σχόλια:

  1. Σταμάτης Ι.Ορφανός3 Νοεμβρίου 2010 στις 11:07 π.μ.

    Μπράβο χίλια μπράβο Νίνα . Αυτά όλα όσα αναφέρεις ειναι τα στοιχεία που πρέπει να εχει στο νου του ο ψηφοφόρος ειδικά στο νησί μας όταν πρεπει να παει να ψηφισει. Μακριά απο μας οι φανατισμοί . Καθαρό μυαλό χρειάζεται.
    Τα λογια και η καθαρότητα της σκέψης των νέων ας γίνουν παράδειγμα για να μας βοηθήσουν να ψηφίσουμε όλοι τον καλύτερο.Βοηθήστε ολι το νησί μας να πάει μπροστά και ξεχάστε προσωπικες και κομματικές διαφορές.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Αιότιμη κ.Διονυσίου Ο. σας συγχαίρω και προσωπικά για την τοποθέτησή σας,όμως το κοινό είναι δύσκολο να ωραματιστεί τέτοιου είδους σκέψεις και πολύ περισσότερο να τις υλοποιήσει.Όμως δεν κρύβω την ελπίδα ότι είναι καιρός για γυρίσμα στην ενδόψυχή μας ικανοποίηση και αυτή δεν είναι παρά η κοινή και αγνή (όσο μπορεί να επιβιώσει) πρόοδος των κοινωνικών ομάδων.Φυσικά κύρια αρτηρία ευημερίας αποτελεί ο συντονισμός από την κορυφή και την καθολική συμμετοχή των παραγωγικών τάξεων.Άς ρίξουμε τους φακέλους στις κάλπες με συνείδηση καθήκοντος,με ευγενικά συναισθήματα πολιτισμού,με διάθεση ανατροπής της προσωρινής εδρέωσης θέσεων,με σεβασμό στο περιβάλλον που ζούμε! Μακάρι και άλλοι σαν την κ. Διονυσίου να προκαλούσαν την εκγρήγορση των αποφάσεων των ψηφοφόρων με γνώμονα την ορθολογιστική σκέψη.Οι κάλπες ας εμφανίσουν τον αληθινό νικητή αυτή τη φορά! S.L.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Καλησπέρα κι από εμένα, χαίρομαι που η Κα Διονυσίου αν και δεν ζει στη Σκόπελο όπως κάποιοι δείχνει μέσα από τα λόγια της την αγάπη για τον τόπο. Μήπως τελικά θα πρέπει να αναρωτηθούμε αυτή την φορά περισσότερο από τις προηγούμενες ποιον πρέπει να ψηφίσουμε και πόσο ΑΓΑΠΑΜΕ τον τόπο πραγματικά?
    Μηπως τα ρουσφετάκια και τα βολέματα των προηγουμενων το μόνο που έκαναν ηταν να πάνε το τόπο πίσω?
    ....

    ΠΛΑΤΑΝΑΣ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Κωνσταντίνος Μαρούλης4 Νοεμβρίου 2010 στις 1:06 μ.μ.

    Η νηφάλια άποψη της αγαπητής Νίνας Διονυσίου (την οποία συγχαίρω για το άρθρο της) ως προς την περιγραφή της υφιστάμενης πολιτικής κατάστασης και γενικότερα της κοινωνικής μας συμπεριφοράς ως πολίτες υποτίθεται ενός ευνομούμενου και πολιτισμένου κράτους, με βρίσκει σύμφωνο σε πολλά της σημεία. Όντως κάπως έτσι έχει η «θλιβερή» κατάσταση και την βιώνει κάθε ένας έλληνας, άλλος περισσότερο και άλλος λιγότερο. Το σημαντικότατο ζήτημα που άπτεται των αιτιών και των λόγων που φθάσαμε ως εδώ είναι μία ολόκληρη θεματολογία που αναπτύσσεται καθημερινά σε όλες τις μορφές ενημέρωσης και μαζικής επικοινωνίας και θα ήταν ίσως υπερβολή και άσκοπο να αναπτυχθεί σ’ αυτή μου την αναφορά. Απλά δεν χρειάζεται, διότι νομίζω ότι λίγο πολύ όλος ο κόσμος έχει αντιληφθεί τα «μεγάλα» παιχνίδια που έχουν παιχτεί στην πλάτη του και εις βάρος του πολλά χρόνια πλέον (όπως έχει αποδειχθεί περίτρανα το τελευταίο χρονικό διάστημα) και απ’ όλες τις πολιτικές παρατάξεις και απ’ όλες τις εκάστοτε κυβερνήσεις, ας μη γελιόμαστε. Το σημαντικότερο όμως ζήτημα την συγκεκριμένη συγκυρία και εποχή είναι με πιο τρόπο θα ενεργήσει ο πολίτης για την επιλογή των τοπικών αρχόντων και των περιφερειαρχών, που λίγο πολύ θα διαδραματίσουν σημαντικό ρόλο στην περαιτέρω πορεία των τοπικών και περιφερειακών κοινωνιών, μέσα στις οποίες διαβιώνει ο πολίτης και αναπτύσσεται καθημερινά. Το πρώτο ερώτημα που έρχεται στο νου μου είναι: είναι ο μέσος πολίτης ώριμος να επιλέξει τους εκπροσώπους του με την δέουσα προσέγγιση, απαλλαγμένος από πρακτικές και νοοτροπίες παρελθόντων καιρών; Μπορεί να πιστέψει αυτός ο μέσος πολίτης στην συλλογικότητα και στο κοινό συμφέρον, ή είναι προσκολλημένος στο ατομικό του γίγνεσθαι και η συμπεριφορά του καθορίζεται αποκλειστικά απ’ αυτή την προσέγγισή του; Οι αντικειμενικές απαντήσεις στα ερωτήματα αυτά (ίσως και σε πολλά άλλα σχετικά του θέματος) θα μας έδιναν να κατανοήσουμε σε βάθος την προοπτική μας ως κοινωνία και γενικότερα ως λαός. Είναι, κατά την ταπεινή μου άποψη, ουτοπικό να πιστεύουμε ότι έχουμε ωριμάσει αρκετά ως λαός για να μπορέσουμε με νηφαλιότητα, αντικειμενικότητα, και συλλογικότητα να λειτουργήσουμε και ως αποτέλεσμα τούτου να δημιουργήσουμε καλές και ελπιδοφόρες προοπτικές για το παρόν και το μέλλον του τόπου μας. Πιστεύω ότι έχουμε πολύ δρόμο ακόμη μπροστά μας να διανύσουμε και μάλιστα αρκετά δύσκολο για να μπορέσουμε να λειτουργήσουμε επιτέλους με τα πρότυπα των πραγματικά ανεπτυγμένων χωρών και ακόμη για να μπορέσουμε να κάνουμε τις αντίστοιχες επιλογές. Όπως και να έχει αυτό το σημαντικό ζήτημα, ποτέ δεν είναι αργά και κάποια στιγμή θα πρέπει να γίνει η αρχή. Θεωρώ ότι υπό τις υφιστάμενες συνθήκες είναι χρέος του καθενός μας, έχοντας υπ’ όψη μας ότι « κατά την αρχαιοελληνική άποψη δεν θα μπορούσε να γίνει λόγος για πολιτισμό, χωρίς πολιτική, χωρίς την κοινή εμπλοκή των ανθρώπων στα της πόλης, δηλαδή τα κοινά» να επιδείξουμε την ανάλογη ωριμότητα «ως σκεπτόμενοι πολίτες» και να επιλέξουμε τους καταλληλότερους και όχι τον καταλληλότερο για να διαχειριστεί τα του τόπου μας. Ο καθένας μας ας αναλάβει το χρέος του!!!

    Κωνσταντίνος Ε. Μαρούλης
    Διπλ. Ηλεκτρολόγος Μηχ. & Μηχ. Υπολογιστών
    BSc/EE, MSc/EE, MBA

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. κα Διονυσίου, μακάρι η Πατρίδα μας να είχε προσωπικότητες σαν και τη δικιά σας... εύχομαι στο μέλλον να σας δωθεί η ευκαιρία τα οράματα σας να γίνουν πραγματικότητα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή