Αλλαγή με τη Συμμετοχή

της Νίνας Σ. Διονυσίου

Ούτε μια εβδομάδα μεσολαβεί για τις δημοτικές και περιφερειακές εκλογές της 7ης Νοεμβρίου του 2010, και ΜΜΕ, μεγαλοεπιχειρηματίες, καναλάρχες, αρχηγοί κομμάτων, πολιτικά παπαγαλάκια, κολεγιόπαιδα αλλά και επίδοξοι μνηστήρες δημοτικών και περιφερειακών θρόνων μάς βομβαρδίζουν με διλήμματα. Διλήμματα εκλογικά, κομματικά, κοινωνικά, οικονομικά…..

Θα αποτελέσουν ή όχι αυτές οι εκλογές ένα crash test για την κυβέρνηση και την πολιτική που ακολουθεί; Θα είναι ή όχι τα αποτελέσματά τους μια μορφή δημοψηφίσματος για το μνημόνιο; Θα αποτελέσουν πολιτικό στοίχημα για τις μεγάλες παρατάξεις; Μπλοφάρει ή όχι ο πρωθυπουργός; Έχουμε πολιτική αστάθεια ή κάποιοι προσπαθούν να τη δημιουργήσουν; Καλλικράτης ή Καποδίστριας; Πού να φανταζόταν ποτέ ο ένας από τους δύο αρχιτέκτονες του Παρθενώνα...

καθώς και ο πρώτος Κυβερνήτης της Ελλάδος ότι το όνομά τους θα συνδεόταν με την περίοδο της οικονομικής ευμάρειας του χρυσού αιώνα του Περικλή και της περιόδου ανόρθωσης της κρατικής μηχανής και της θέσπισης του νομικού πλαισίου της πολιτείας παράλληλα με την περίοδο της οικονομικής δυσχέρειας της Ελλάδας και του Δ.Ν.Τ. του 21ου αιώνα. 

Και το πολιτικό σκηνικό συνεχίζεται με τους πολιτικούς αρχηγούς και τους υποψηφίους να καλούν τον λαό να ψηφίσει, άλλοι με αυστηρά κομματικά κριτήρια, άλλοι χωρίς αυστηρά κομματικά κριτήρια, αλλά να ζητούν να καταψηφισθεί το μνημόνιο το οποίο υπερψηφίστηκε από συγκεκριμένες πολιτικές παρατάξεις, άλλοι να καλούν στοχευόμενα τους ψηφοφόρους να απέχουν απ τις κάλπες. 

Και δε φτάνει μόνο αυτό… Εκτός, από το ότι η πολιτική έχει μετατραπεί σε στείρα κομματική διαμάχη τίθεται επιπλέον και το δίλλημα της καταγωγής των υποψηφίων. Τοπικιστικός λαϊκισμός νομίζω ονομάζεται. Ο τόπος καταγωγής του δημάρχου ή περιφερειάρχη υποδηλώνει έμμεσα ποια περιοχή θα ευνοηθεί. Ποια ατομικά συμφέροντα θα εξυπηρετηθούν, που θα τροφοδοτηθούν τα κονδύλια. Μα για ποια κονδύλια μιλούν; Αυτά που θα χορηγηθούν μειωμένα ίσως και καθόλου; Και πως είναι δυνατόν σε μια χώρα που ζει με δανικά, με τους πολίτες της υπερχρεωμένους, οι δήμοι να λειτουργούν ανεξάρτητοι και ανέλεγκτοι από την κρατική μηχανή;

Τελικοί αποδέκτες όλων των παραπάνω, είμαστε εμείς, οι ακροατές των «αμερόληπτων» δελτίων ειδήσεων, οι αναγνώστες των «ανεξάρτητων» εντύπων, οι απλοί ψηφοφόροι. Και αναρωτιέμαι πόσο δύσκολο είναι να πει κανείς την αλήθεια ή αν τελικά είναι πιο εύκολο να την ανακαλύψει κανείς μόνος του…

Και εμείς οι νέοι, και οι πιο νέοι απ’ τη δική μου γενιά, που κατά βάσει στηρίζουμε τις κοινωνικές δομές της χώρας, πώς πρέπει να αντιδράσουμε; Σε μια περίοδο που η χώρα βρίσκεται σε ‘οικονομικό κώμα’, πως πρέπει να δραστηριοποιηθούμε; Σε μια περίοδο που το κράτος βρέθηκε στα πρόθυρα της χρεωκοπίας και οι πολίτες οδηγηθήκαμε βιαία και υποχρεωτικά σε αλλαγές και μεταρρυθμίσεις τι πρέπει να πράξουμε; Η νέα γενιά, η οργισμένη και θυμωμένη γενιά, που κινδυνεύει να γίνει και η αδιάφορη γενιά, η γενιά με τους ακρωτηριασμένους μισθούς, τις πιο πολύ από ποτέ περιορισμένες επαγγελματικές προοπτικές, η γενιά που πράσινη ανάπτυξη ακούει αλλά ζει σε ένα περιβάλλον επιβαρυμένο, αναπνέει ρύπους και πίνει νερό από ρυπασμένους υδροφόρους ορίζοντες,  επιβιώνει σε μια κοινωνία με κοινωνική δικαιοσύνη αλλά με ολοένα και πιο αυξημένη εγκληματικότητα, αυτή η νέα γενιά είναι η ίδια στην οποία πέφτει ο κλήρος να αλλάξει το πολιτικό σκηνικό.

Εμείς, είμαστε αυτοί που θέλουμε να πιστέψουμε ξανά στις αξίες και στους θεσμούς. Που έχουμε την ανάγκη να αποτάξουμε από πάνω μας τους δογματισμούς και τις πελατειακές σχέσεις με κόμματα και παρατάξεις. Εμείς πρέπει να πιστέψουμε στη συμμετοχή μας στις κάλπες και μ’ αυτή τη συμμετοχή να πιέσουμε ώστε οι υποσχέσεις να μην είναι κούφιες φλυαρίες, φρούδες ελπίδες και λόγια που θα έχουν εξαντληθεί την επομένη των εκλογών. Ας μη γίνουμε με την  αποχή μας συμμέτοχοι στην κατάρρευση του πολιτικού συστήματος. 

 Ας ψηφίσουμε με κριτήριο την ικανότητα και τη γνώση. Ας υποστηρίξουμε με την ψήφο μας τα πρόσωπα εκείνα που έχουν συγκεκριμένες προτάσεις, τις οποίες θα υλοποιήσουν με συγκεκριμένες στρατηγικές, σε εφικτά χρονοδιαγράμματα. Ας επιλέξουμε για τοπικούς μας άρχοντες ανθρώπους που η επαγγελματική τους πορεία έχει αποδείξει ότι μπορούν να αντιμετωπίσουν με επιτυχία καταστάσεις κρίσης, που μπορούν να διαχειριστούν τα περιορισμένα οικονομικά κονδύλια έτσι ώστε να ανακουφίσουν τον πολίτη, που έχουν μάθει να διοικούν αποτελεσματικά και που ξέρουν να διεκδικούν χρηματοδοτήσεις για την ανάπτυξη. Ας επιλέξουμε πρόσωπα, νέα, πολιτικά άφθαρτα, με ηθική ακεραιότητα, με όραμα και όρεξη για δουλειά και όχι για αρρωστημένη προσωπική προβολή.  Έτσι ώστε να  κάποτε οι δήμοι και οι περιφέρειες να καταφέρουν να αποτελέσουν παράδειγμα διαχείρισης για τα νοικοκυριά  και τις επιχειρήσεις.

Νίνα Σ. Διονυσίου

Δρ. Εδαφολόγος - Γεωπόνος